W 2019 roku wyszedł przepis, mówiący o tym, że gminy mogą ubiegać się o opłatę reklamową wobec właścicieli działek, na których umieszczone zostały tablice reklamowe bądź inne urządzenia tego typu. Na tą opłatę składa część stała i część zmienna. W 2019 roku stawka w części stałej wynosiła najwyżej 2,54 za dzień, a część zmienna nie mogła być wyższa niż 0,22 zł za m2 pola powierzchni banneru reklamowego lub innego urządzenia, prezentującego daną reklamę.
Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych
Ustawa wprowadzająca opłatę reklamową weszła w życie 11 września 2015 r. Była ona powiązana ze zmianą poszczególnych ustaw w związku ze wzmocnieniem narzędzi ochrony krajobrazu. Reguluje ona rodzaj reklamy od jakiej może być pobierana opłata. Zgodnie z przepisami umieszczonymi w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, gmina może pobierać opłatę od reklam, tablic reklamowych, urządzeń reklamowych i szyldów, biorąc pod uwagę regulacje prawne z ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 roku. Opłata może być pobierana tylko i wyłącznie na przestrzeniach, w których działają zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic i urządzeń reklamowych, a także ogrodzeń.
Kto podlega opłacie reklamowej?
Gmina może pobrać opłatę reklamową od właścicieli nieruchomości lub budynków budowlanych, wyłączając nieruchomości gruntowe oddanych w użytkowanie wieczyste. Dotyczy także użytkowników wieczystych nieruchomości gruntowych, posiadaczy samoistnych nieruchomości, właścicieli nieruchomości lub pewnej części, które należą do własności Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego.
Kiedy nie trzeba pobierać opłaty?
Opłata nie jest pobierana w momencie gdy tablice lub urządzenia reklamowe nie są widoczne z przestrzeni dostępnych publicznie, stanowią szyld, występują z powodu konieczności realizacji obowiązku, wynikającego z przepisów prawa, są wykorzystywane do rozpropagowania informacji, będą formą upamiętniającą osobę, instytucję lub wydarzenie.
